 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
31.12.2010
|
ზესტაფონის საჩემპიონო მოლოდინი.
ამ სახელწოდებით გუნდი უმაღლეს ლიგაში 2004 წლიდან ასპარეზობს და შესაშური სტაბილურობითაც გამოირჩევა: წინა ექვსი სეზონის განმავლობაში "ზესტაფონი" ხუთეულს ქვემოთ არ ჩამოსულა (ორჯერ მესამე ადგილზე გავიდა, სამჯერ - მეოთხეზე, ერთხელ - მეხუთეზე). სათასო მიღწევებიც არ დაგვავიწყდეს: 2005-2008 წლებში გუნდი ზედიზედ ოთხჯერ გავიდა ფინალში, თუმცა ამ საპატიო პრიზის მოპოვება მხოლოდ ერთხელ მოახერხა.
მოკლედ, უმაღლეს ლიგაში გამოჩენის შემდეგ ყოველი სეზონის დაწყების წინ "ზესტაფონი" მუდამ ერთ-ერთ გამორჩეულ ფავორიტად მიიჩნეოდა და ამ გუნდის მრავალათასიანი ქომაგები მოუთმენლად ელოდებიან იმ დღეს, ჩემპიონობას რომ იზეიმებენ. ამ სეზონში კი ჯერჯერობით ყველაფერი მართლაც აქეთკენ მიდის: "ზესტაფონმა" პირველი ეტაპი ცხრილის სათავეში მყოფმა დაასრულა და სანუკვარი ოქროს მედლებისთვის, ფაქტობრივად, ნახევარი საქმე გაკეთებული აქვს. ვიდრე გუნდის მწვრთნელ-ფეხბურთელებზე და, საერთოდ პირველი ეტაპზე გუნდის ასპარეზობაზე ვისაუბრებდეთ, ის ფაქტორებიც უნდა ვახსენოთ, "ზესტაფონის" ბოლოდროინდელი წარმატებული და სტაბილური ასპარეზობის გარანტად რომ მიგვაჩნია. უპირველესი ფაქტორი, რაღა თქმა უნდა, მყარი ფინანსური გარემოა: უმაღლესი ლიგის იშვიათზე-იშვიათი წარმომადგენელი თუ დაიკვეხნის იმ პირობებით, ამ გუნდის მწვრთნელ-ფეხბურთელებს რომ აქვთ შექმნილი. ანუ, გუნდების უმრავლესობა, ფაქტობრივად, თუ სეზონის წინ კომპლექტდება (ადგილზე ერთი ან ორკვირიანი შეკრებაც რომ სანატრელია), "ზესტაფონთან" მიმართებაში აბსოლუტურად განსხვავებული სიტუაციაა: გუნდი წელიწადში, სულ მცირე, ორჯერ ჯერ საქართველოში გადის ნაყოფიერ შეკრებას, შემდეგ კი უცხოეთში აგრძელებს მზადებას. თანაც, თითქმის უმეტეს შემთხვევაში, "ზესტაფონი" სპარინგ-პარტნიორებად რომელიმე ქვეყნის მეშვიდე თუ მერვე ლიგის გუნდებს კი არა, ევროპული საზომით ცნობილ კლუბებს ირჩევს. "ზესტაფონის" ბოლოდროინდელი პროგრესი პირდაპირპროპორციულია საკლუბო ინფრასტრუქტურის განვითარებასთან - კეთილმოეწყო გუნდის საწვრთნელი ბაზა, სტადიონი და მოედნის საფარი; კლუბში უდიდეს ყურადღებას უთმობენ მოზარდებთან მუშაობას და "ზესტაფონის" საფეხბურთო აკადემია ერთ-ერთი გამორჩეულია საქართველოს მასშტაბით. რაღა თქმა უნდა, გუნდის ერთგული გულშემატკივრებიც უნდა ვახსენოთ: "ზესტაფონის" თითქმის ყველა საშინაო მატჩზე რომ ანშლაგია, ეს აღარავის უკვირს. ისე როგორც ის ფაქტი, როცა გუნდის ერთგული ფანები "ზესტაფონის" გასვლით მატჩებშიც ორგანიზებულად დადიან და მხურვალედ ქომაგობენ ჩემპიონობის ერთ-ერთ უმთავრეს და რეალურ ფავორიტს. დაბოლოს, დაარსების დღიდან გუნდის ამ წარმატებული ასპარეზობის მთავარი შემოქმედიც უნდა ვახსენოთ: "ზესტაფონის" უცვლელი პრეზიდენტი ილია კოკაია ამბიციის ნაკლებობას ნამდვილად არ უჩივის და სადაც სამართალია, საჩემპიონო ტიტულს ნამდვილად იმსახურებს. ისე, კლუბის პრეზიდენტს თავისი გუნდის ასპარეზობით, შესაძლოა, მუდამ დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა ჰქონდეს, მაგრამ საერთაშორისო და ადგილობრივი მასშტაბითაც საამაყოდ აქვს საქმე: "ზესტაფონი" ევროტურნირებზეც ღირსეულად ასპარეზობს და საქართველოს ჩემპიონატშიც ყველაზე სანახაობრივ ფეხბურთს უჩვენებს. მწვრთნელი და სატრანსფერო პოლიტიკა გია გეგუჩაძეს საკმარისი სამწვრთნელო გამოცდილება აქვს, მაგრამ დამოუკიდებლად მუშაობის პირობებში ჩემპიონის ტიტული ჯერ არ მოუპოვებია; აქედან გამომდინარე, ამ სეზონში საკმარისზე მეტი მოტივაცია ექნება თავის ფეხბურთელებთან ერთად. სხვათა შორის, გეგუჩაძეს სხვა ინდივიდუალური მიღწევითაც შეუძლია იამაყოს: კოლეგებს შორის უმაღლეს ლიგაში "გადაბმულად" ყველაზე დიდი ხანია, რაც მუშაობს (2008 წლის 1 დეკემბრიდან). ამ ორი წლის განმავლობაში "ზესტაფონის" ძირითადი შემადგენლობა უფრო და უფრო დაბალანსებული და სტაბილური გახდა; ყოველივე ეს კლუბის გონივრულ სატრანსფერო პოლიტიკაზეც მეტყველებს და ამ მხრივ გამონაკლისი არც პირველი ეტაპი იყო: სეზონის დაწყების წინ გუნდიდან მხოლოდ ორი ფეხბურთელი წავიდა (ლევან კორღალიძე, დავით გამეზარდაშვილი), სანაცვლოდ მატება სოლიდური იყო. გოგა ფიფიას და შოთა ბაბუნაშვილს გამოცდილება და ოსტატობა ნამდვილად არ დაეწუნებათ და ნებისმიერ მომენტში მზად იყვნენ უმტკივნეულოდ შეეცვალათ თანაგუნდელები; აი, კახა ალადაშვილის უკრაინიდან დაბრუნება კი "ზესტაფონსაც" მოუხდა და თვითონ ფეხბურთელსაც, ვინც საქართველოში ჩამოსვლამდე სათამაშო პრაქტიკის ნაკლებობას განიცდიდა. ამჟამად კი, ალადაშვილმა მყარად დაიკავა კუთვნილი ადგილი თავისი ახალი გუნდის დაცვის მარჯვენა ხაზზე და ამ ამპლუაში საქართველოში ერთ-ერთი საუკეთესოც გახლავთ. მეკარე მცველები ნახევარმცველები ყველაზე შემტევი გუნდიაო, ზემოთ ვახსენეთ და სხვანაირად ვერც იქნებოდა, რადგან გუნდში ისეთი ფეხბურთელები თამაშობენ, როგორებიც თორნიკე აფციაური და შოთა გრიგალაშვილია (შოთა ბაბუნაშვილზე და გოგა ფიფიაზე უკვე ვისაუბრეთ). გარკვეულ მიზეზთა გამო პირველ ეტაპზე საკუთარი შესაძლებლობები სრულად ვერ გამოავლინა ირაკლი ძარიამ, სამაგიეროდ უკვე მეორე სეზონია ჩინებულ შთაბეჭდილებას ტოვებს ახალგაზრდა და აზრიანი ნახევარმცველი თორნიკე გორგიაშვილი; ნურც ალექსი ბენაშვილს დავივიწყებთ - 21 წლის უნივერსალი (დაცვის მარჯვენა ფლანგზეც შეუძლია თამაში და ნახევარდაცვაში ნებისმიერ პოზიციაზე) გუნდის ერთ-ერთი ყველაზე სტაჟიანი წევრია! ცალკე გვინდა "ზესტაფონის" კიდევ ერთ ახალგაზრდა ნახევარმცველზე ვისაუბროთ: ბუბა დაუშვილიც 21 წლის არის და მხოლოდ თავის გუნდში კი არა, საერთოდ, ჩემპიონატში ერთ-ერთი გამორჩეული ფეხბურთელია. ყოველ შემთხვევაში, "საყრდენის" ამპლუაში ჩვენთან, უდავოდ, საუკეთესოა და სასიხარულოა, რომ ამ ახალგაზრდა ბიჭმა საკუთარი შესაძლებლობები უკვე საქართველოს ეროვნულ ნაკრებშიც დაამტკიცა. თავდამსხმელები გელაშვილმა განსაკუთრებით შთამბეჭდავად ნოემბერი-დეკემბრის "მონაკვეთი" ჩაატარა და სამართლიანადაც მივიჩნიეთ ამ პერიოდის საუკეთესო ფეხბურთელად. გელაშვილმა მეტოქეთა კარში 10 გოლი გაიტანა, იმდენივე მოახერხა 22 წლის რატი წინამძღვრიშვილმაც, მაგრამ ამ უკანასკნელს მართლაც უნიკალური შედეგი აქვს: 14-დან მხოლოდ ერთი მატჩი დაიწყო ძირითადში, დანარჩენ შემთხვევებში კი შეცვლაზე შემოდიოდა. თუმცა, ამის მიუხედავად, დროის მოკლე პერიოდში ახერხებდა გოლების გატანას და უფრო მეტიც - შეცვლაზე შემოსულმა ზედიზედ სამჯერ "დუბლიც" შეასრულა! "ზესტაფონისთვის" საკვანძო კი არა, ერთ-ერთი ყველაზე სასარგებლო ფეხბურთელია ჯაბა დვალი - ამ ტექნიკურ ფორვარდს გოლების გატანაც ეხერხება და პარტნიორებსაც ძალიან ხშირად ჩინებულ ასისტენტობას უწევს. ბადრი კეთილაძის ფოტო |
|
გია ტუხაშვილი, გაზეთი "ლელო", www.sportall.ge |
|
დღეიდან, საქართველოს ჩემპიონატის პირველი ეტაპის შეჯამებას ვიწყებთ და თავდაპირველად, რაღა თქმა უნდა, "ზამთრის ჩემპიონზე", "ზესტაფონზე" ვისაუბრებთ.